Romanı teknik açıdan incelerseniz anlatıcının sürekli değişmesi (1. kişi-3. kişi) insanı yoruyor, olay örgüsü karışık, zaman sürekli değişiyor. Ancak Nazım Hikmet'in hayatını bilenler için kitap anı-otobiyografi arası bir esere dönüşüyor, yalnız kendini iki karakterle birlikte anlatmış(hem paşa torunu Ahmet hem de hapishane ile Neriman arası mekik dokuyan İsmail) bu da farklı bir güzellik katmış, romanın son sayfasında tüm kahramanları bir araya getirip kendi cümleleriyle ifade etmesi de esere ayrı bir hava katmış. Nazım'ı tüm yönleriyle tanımak için güzel bir kitap.
