Gönderi

İnsan denen tür açısından çiçeklerle dolu bir tarlaya bakmak bir koku ve renk denizine bakmaktı. Oysa biraz daha eğildiğinizde, içeride binlerce böceğin birbirini yediğini, bir yığın bitkinin daha iyi yer kapmak için gücünün yettiklerinin boğazına sarıldığını, itişip kakıştıklarını, sürüngenlerin sinsice av peşinde koştuklarını, mantarların ve diğer asalakların başka canlıların sırtından geçinip durduklarını ve onları emerek hasta edip öldürdüklerini fark ediyordunuz. Böylece insan, elinde aptalca bir aymazlık ve çiçeğe ilişkin romantik budalalıkla kalakalıyordu.
Sayfa 74 - Sel YayıncılıkKitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.