Ey bedenleri bir araya gelip toplanmıs, heva-hevesleri muhtelif/farklı insanlar, sözleriniz sert kayaları bile parçalar,
ameliniz, düsmanlarınızı hakkınızda ümitlendirir. Meclislerde söyle böyle diyorsunuz (erkeklik taslıyorsunuz),
ama savas zamanı gelince düsmandan kaçıs çıglıkları atıyorsunuz.
Sizleri (yardıma) davet edenin daveti, güç bulmaz, sizler için zahmet çeken kimsenin kalbi rahat/huzur yüzü
görmez. Bahaneleriniz; borcunu saptırıcı bahanelerle erteleyen borçlunun bahanelerine benzer.
Korkak ve zelil kisi, zulme engel olamaz. Hak, çabadan/ugrastan baska bir seyle elde edilemez. Evinizden
baska hangi eve düsmanın girmesine engel olacaksınız? Benden sonra hangi imamla (birlikte düsmana karsı) savasacaksınız?
Allah'a andolsun ki aldanmıs kisi, sizin aldattıgınız kimsedir. Sizinle kurtulusa eren, kurada bos çekmistir,
(asla kurtulusa ermemistir.) Sizinle düsmana ok atan, gerçekte ucu kırık bir ok atmıstır, (hedefe vursa da ise yaramaz)
Andolsun Allah'a ki sözünüze asla inanmadım, yardımınıza ümit baglamadım, düsmanı sizinle korkutmadım.
Nedir bu haliniz, nedir derdinizin ilacı, nedir çareniz? Düsmanlarınız da sizin gibi adam. Tüm söylediklerinizi
ilminiz olmadan mı söylüyorsunuz?
Çekinmeden (günahlardan) gaflet mi ediyorsunuz? Haktan baskasına mı ümit baglıyorsunuz?
HZ.ALİ
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.