İnsan; doğayı, ruhu, aşkı ve Tanrı'yı kalbiyle anlar, aklıyla değil. Bizler ruhtan ibaret olsaydık, ruhlarımızın çözüm bulmak için etrafında dolaştığı düşünceler dünyasında ikamet ederdik. Oysa bizler yeryüzü varlıklarıyız ve İdea'ya ilişkin ancak tahminlerde bulunabiliriz,onu tüm boyutlarıyla bir kerede kavrayamayız. Zekalarımızın, geçici yanılsamadan başlayıp ruhun en derin merkezine doğru süren yolculuğunda ona rehberlik eden şeye akıl denir. Dolayısıyla akıl maddi bir kapasite iken ruh ya da can/nefes kalbin fısıldadığı düşünceler üzerinde yaşar. Düşünce ruhta oluşur. Akıl sadece bir araçtır, canın/nefesin ateşiyle harekete geçen bir makinedir. İnsan aklı bilgi alanına girdiğinde histen ve sonuç olarak da kalpten bağımsız çalışır.
Sayfa 35Kitabı okudu
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.