Abdülhamit , 30 yıl süren despotizmine rağmen , şartlar olgunlaştığında kendi halkına bir anayasa bahşeden yardımsever bir hükümdar gibi görünmeyi başarmıştı. Jön Türkler onun iktidarını elinde tutmak için savaşmasını bekliyorlar ve sultan-halife olarak bunu yapacak bir karizmaya sahip olduğunu biliyorlardı.
Tanzimat döneminde (1839-1876) iktidara gelen ve 1908'e kadar sarayın gölgesinde kalan yüksek bürokratlar, Babıâli paşaları, anayasal rejimin işlemesini ancak kendilerinin sağlayabileceğine inanıyor ve anayasanın,Sultan'ın mutlakçılığını azaltırken, içlerinden birinin sadrazam olarak önderlik ettiği kabinenin denetimi sayesinde kendilerine iktidar tekelini verdiğini düşünüyorlardı.Yasama meclisi ve Senato'yu (âyan meclisi) denetleyerek kendi hegemonyalarını sürdürmek niyetindeydiler.
Sayfa 45 - KAYNAK YAYINLARIKitabı okudu
·
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.