ÖLÜMLÜ : Neden duyularımıza direk hitap edip yanlış yaptığımızı söylemiyorsunuz?
TANRI : Duyularınıza direk olarak hitap edebileceğimi düşünecek kadar saf mısın? Ben duyularınızım, böyle söylemek daha doğru olur.
ÖLÜMLÜ : (şaşkınca): Siz duyularım mısınız?
TANRI : Aslında bundan fazlasıyım. Fakat bu, gerçeğe benim duyularla algılanabileceğim fikrinden daha uygun geliyor. Ben nesne değilim; senin olduğun gibi özneyim ve "bir özne algılayabilir ama algılanmaz." Beni düşüncelerini gördüğünden daha iyi göremezsin. Bir elmayı görebilirsin fakat elmayı görme olayını göremezsin. Ben elmadan ziyade onu görmen gibiyim.
ÖLÜMLÜ : Sizi görmezsem var olduğunuzu nasıl bileceğim?
TANRI :Güzel soru! Var olduğumu şimdi nereden biliyorsun?
ÖLÜMLÜ : Sizinle konuşuyorum değil mi?
TANRI : Benimle konuştuğunu nereden biliyorsun? Bir psikiyatriste "Dün Tanrıyla konuştum " dediğini farz et. Sana ne derdi?
ÖLÜMLÜ : Psikiyatristine göre değişir. Çoğu ateist olduğundan, sanırım bana sadece kendimle konuşuyor olduğumu söylerdi.
TANRI : Ve haklılar da!
ÖLÜMLÜ : Ne? Yani var olmadığınızı mı söylüyorsunuz?
TANRI : Garip bir yanlış sonuçlara varma yeteneğin var! Kendi kendinle konuşman benim var olmadığım anlamına mı gelir?
...
Sayfa 100Kitabı okudu
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.