Gönderi

Çıkarken kapı aralığından da olsa son bir kez baktım Leyla’ya. O an içimi bir korku sardı. Leyla’yı kaybetme korkusu. Bu dünyadaki en büyük korkuymuş meğer sevdiğini kaybetme korkusu. Çığlık atmaya çalışıp da sesini bile çıkaramadığın bir kabus sanki. Hiçbir tehlikenin olmadığı, kötülüklerden uzak, iyilerin kazandığı, kötülerinse cezasız kalmadığı bir dünyada sevmek, hem de masal gibi sevmek isterdim seni. Ama ne yapalım, bizim de payımıza bu düştü işte.
Sayfa 214
··
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.