O berbat yolun karanlığından,
Sıcak sözlerle aldatarak
Kaybolmuş ruhunu çıkardığımda
Dipsiz acılarla dopdoluydum.
Acımadan lanetlendim
Seni utançla kıvrandıran ayıbı;
Serazât ruhunu,
Anılarla cezalandırmak isteyerek
Bana anlattığın gün
Her şeyi, ama benim bilmediğim herşeyi,
Birden utançla ellerini yüzüne örttün;
Utançla, acıyla dolu,
Gözyaşlarının acısına boğuluyordun
Öfkeden çıldırırcasına...
N.A nekrassov’un şiirinden
··
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.