İsimsiz Şiirler XVI
Sevgilim, viran oldu gönül denen şehirim,
Sokağıma yağan kar, sensiz bana hâr olur...
Kâfiyem kırık dökük, kan revandır şiirim,
Sensiz serin nağmeler; alev olur, nâr olur...
Sırrını başkasına vereyim deme sakın,
Fâş olur cümle esrar, uzak yakın söz olur.
Bırak dinsin rüzgarın, yoksa sürerse akın,
Tir tir üşürken âlem, içim dışım köz olur...
Gözlerine namahrem kalsın âmâlar bile,
Baykuşlar tünemesin, gönül gözüm kör olur.
Kurulmasın gölgenin düştüğü yere hile,
Gökler üstüme gelir, yerler bana dar olur.
Güzelliğin, diyorum; dehşet saçmakta inan,
Kafdağı’nda kalırsa ezel-ebed sır olur.
Afetinden azade kalsın genç-yaşlı insan,
Bunu bir ben bilirsem, ölmüş yalnız bir olur...
Ankara, 2018
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.