Yazar: https://1000kitap.com/incierdem
Hikaye Adı : Kalp Sızısı
Link: #29476323
Önümdeki engelleri nasıl asacagimdan bihaber öylesine dağınık ,öylesine acemice ; kalbimin etrafını sarıp sarmalayan, beni kedere boğan tüm agirliklarimi yukleyebilecegim güvenilir bir RIHTIM arayisindaydim adeta .
Yürüyordum öylesine umarsız ,ayaklarım bedenimi tasiyamayacak kadar yalpalaya yalpalaya ,takati kesilmiş ölü bir ruh gibi yürüyordum sahil boyunca .
Işıkları kesilmiş ,umutları çalınmış,fişi çekilmiş bir hasta misali etrafimdakilerle kalbim arasına perdeler koyarak ,kendi ayağıma celmeler takarak kovulmusluk ve yutulmusluk içinde yürüyordum gitmeye hazır bir misafir gibi toprağa yakın bir şekilde .
Etrafımdaki tüm kalabalıklar parlaklık efektiyle matlasmis,donuklasmis "ses var,görüntü yok" oyununu oynuyor gibiydiler adeta.Bedenime acı veren,canımı yakan kalbimde biriktirdiğim kederleri emanet edebilirsem ,sessizce bagrimda eritebilirsem şayet kaybettiğim tum sevincime,parlayan cevherime,hatiralarima, geride bıraktığım tebessümlerime yine yeniden kavusacakmisim heyecanıyla; yürümüş olduğum kaldirimlara "tak,tak" vurarak onlarla çekişmeli bir kavgaya tutularak,benden çaldıkları mutluluğuma tekrardan kavusacakmisim gibi yürüyordum aheste aheste...
Bu zahmetli yorgunluklarimi sıcak bir çayın dindirecegi düşüncesiyle cay bahçesindeki masaya zor atmıştım kendimi.Teselli etmekti niyetim ,çayın sıcaklığıyla üşüyen yanlarımı ,tamir etmekti belki de hırpalanmış, mahrum bırakılmış yaşam heybemi.
Üşüyordum ,tüm asinaliklarim yavaş yavaş yabancilasarak benden uzaklastigi için .
Üşüyordum;kıymetini bilemediğim, sükrünü eda edemediğim nimetleri geçmişimle paldır küldür bir yumaga sararak bugunume tasiyamadigim için .
Üşüyordum ,sönmüş bir volkan gibi tükenmiş,kurak ve çorak ,öylesine yılgın,öylesine yorgundu yüreğim .
Üşüyordum ,temas kurduğum tum kavramlar manasini yitirdikleri için , anlamsizlik rolüne bürünüp "tek bir anlam" da biriciklik tasladiklari için .
Üşüyordum ,elimle bulmuşum gibi koyduklarım ,öylesine gurultusuzce kaybolusun girdabinda bogulduklari için .
Üşüyordum ,hatıralarım benden çalındığı için .
Üşüyordum,bu şehri terk etmek zorunda kalacağım için .Oysaki ne çok doluydum bu şehirle ,denizle ,gökyüzünde naralar atan martilarla,sevdiklerimle,maviyle ,yesille ...
Şimdi ise ne çok eksiktim,ne de çok eksildim.Ne çok yaralandim ,ne de çok terk edildim .
Tüm aidiyetlerimi ,yasanmisliklarimi sanki hiç yasanmamacasina bir tabuta tıkış tıkış doldurup ,onları daracık ,karanlık bir alana hapsedip,diri diri toprağa gömercesine nefessiz bırakmak ; yüreğimin de nefesini kesiyordu işte .Yaşamla bağlarım ilmek ilmek sökülüyormuscasina sahip olduklarım üzerimden ellerini cekmiscesine öylesine çıplak ,öylesine kırıktı ruhum .
Nereden bilebilirdim ki hayatımın bir PIYANOnun tuslarinin siyah ,beyaz renkleri gibi ;siyahı seçip ,siyahta karar kılıp karanlıkta takılı kalabileceğini.Kalbimin ritmik atisinin seyrinin değişerek ruhumun aksayarak yuruyebilecegini.Nereden bilebilirdim,melodilerin hüzün senfosiyle anlaşıp beni yalnız ve dayanıksız birakabilecegini.Hayatımı alt üst eden o feci kazayla KAYBETMISTIM işte gözlerimi.Karanlığa boğulan renklerimin özlemiyle sağ elimdeki bastonumun yasamdaki tek dayanağım olabileceğini nerden bilebilirdim ki !!!
......ve CAYIM hissettiğim tek şey sıcaklık ...Tüm yitirmisliklerim içinde yeryüzü mirasina sahip olmaya denk sıcaklık ,
kucaklayicilik ,samimiyet,sıcak bir el,sıcak bir tebessüm eşliğinde ; kavramlar rengini kaybettiğinde bile kavramlarla gurbet yaşayan hislerim hak ettiği anlama kavuşup mutluluğu yeniden yudumlar mi dersiniz ?
m.youtube.com/watch?v=H6eSS5y...
··
10 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.