İnsan sanatının icra edildiği ölçüde delirir, diye düşündüm. Bazılarımız doğuştan sanatçıdır bazılarımız ise sanatçı olmak için çabalar. Sanırım Glenn ile Wertheimer arasındaki en çarpıcı fark bununla anlatılabilirdi. 3 piyano virtüözü, üç piyano sanatçısı,üç farklı birbirinden nem kapmış delilik. Sahi insan sanatıyla nasıl delirir? Sanırım bunu Sayın Bernhard en çarpıcı bir dille anlatmış bana tek bir kelime eklemek bile düşmez. Çünkü sanatın o kıvrımlı hâllerini incitir ekleyeceğim tek bir kelime. Ama bence de delirecek biri vardıysa da bu Wertheimer olacaktı.
Glenn Gould en sonunda piyanonun başında herkesin ihtiyaç duyacağı ölümlü bir kanamayla hayata veda ederken Wertheimer ise huzursuz bir intiharla bu hayatina son verdi. Sanırım Bernhard ve Wertheimer için Glenn Gould sinsi bir kanserdi. Ve yıllarca ince ince bütün sanatçı kişiliklerinin içine girip onları sinsi sinsi tüketti. Ben bu kitapta sanatla delirmenin, sanatı icra ederken delirmenin, çirkinliğin ve başarısızlığın bir insanın en yakınına, kız kardeşine bile nasıl zulme sebebiyet verdiğini okudum.
Ve evet bence de doğru söylenmiş bir laftan daha etkili ne vardır bu dünyada bilinmez.
"Uzun süre tasarlanmış bir intihar diye düşündüm, umutsuzluğun birden ortaya çıkarttığı bir eylem değil."
