Gönderi

Aşkın doğası bu, eninde sonunda her şeyi yener. Nefreti. Hatta öfkeyi de. Ama çoğunlukla kendine acıma duygusunu yener. Sen gelip bana tekrar hayat üfleyene ka­dar beyaz odamda oturup kendimden nefret ediyordum. Beni o kadar sevdin ki ben de kendimi sevmeye başladım. Kim bilirdi ki o gün ormanlık alandan kaçmaya çalışırken, beni yenmiş olan o çirkin hayatta kaçarken aslında kurtarı­cımın kollarına koştuğumu? Ne ben seni seçtim ne de sen beni. Başka bir şey bizi seçmişti.
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.