“En küçükleri dünyanın en şirin şeyi.
Kulağı ve kuyruğu yırtık
ve pulları dökülmüş sırtıyla kavanozda geziyor.
Şimdi ona bir isim bul,
öyle bir şey olsun ki
Alamanların elinden kurtulsun :
bir şehir
bir gemi
bir insan.
Hayır olmaz :
aç çocukları Alamanların yerine koyuyoruz.
Halbuki Alamanların öldürmesi
açlıklarından değil
her canlı şeye düşman olduklarından.
Hem sen ne dersen de,
— teşkilât, zor belâsı, korku —
(öldürmek korkudan daha mı kolay?)
onlar insanların her güzel şeyine
topyekûn kasdettiler
ve ben artık sevmiyorum topyekûn
Alaman milletini.”