Arkadaş olduk
Karanlıkta kaldık
Şıngılı mıngılı pıs (ne demekse artık :D)
Çocukluğumun favori oyun tekerlemesi bu. Oynuyorum gülüyorum. Böyle böyle geçiyor zaman. :)
Dün sabah 10 civarı. Kahvaltı masası.
Anni, yarın anneler günü ne yapalım?
Sen kitabını oku, ben yemek yaparım (gülüyor, kahkahası meşhurdur) sonra kahve yaparsın içeriz. Kapanış :)
Reklam anneleri değil bak,onu bunu şunu isterim yok. Safi gerçek anne işte
Hep mutlu oluyor. Ben okuyorum mutlu oluyor. Çiziyorum, boyuyorum çok mutlu oluyor, yemek yapıyor mutlu, "hayatımı kolaylaştırıyor" diye mutlu oluyor. Olsun çok haketti.
Az fena bir çocuk değildim. 5-6 yaşım, bir öğle sonrası işten yorgun argın geldiğinde onu mışıl mışıl uyutup (ava giderken avladığım annem:D) balkondan firar ederek parka uzanan özgürlük yolculuğum var. Bisikleti kaptığı gibi fırladığım ve peşimden fır fır döndüğü zamanlar var. İnatlarım var, Allah'ım en berbatı hiç sevmez. Bir kamp zamanı 3. Günü ayağımı çatlatmışlığım var, kocamanım, yanımda yok. Aklı hep ben. Şimdi hafta sonları mışıl mışıl uyuduğunda iyi ki büyüdün diyor. Büyüdün de uyuyorum. : D
Oyun oynamıyoruz artık, okulda çok oynuyorum ondandır:) Daha çok, geziyoruz, alıp başımızı kapıyı vurup gidiyoruz. Kimse uykuda değil ve kafamıza vuran yok :) Okuyoruz az biraz, artık ben çiziyorum o beni izliyor.( nasıl mutlu) Arada kızıyoruz birbirimize, somurtuyoruz, sonra: şıngılı mıngılı pıs!
Öp, sarıl. Gülüyoruz.Geçti gitti.
Şimdilerde arada o geliyor, ben gidiyorum. Birlikte gidiyoruz yeni yeni yerlere. Allah sağlık versin diyor, versin de gidelim.
Uyanınca okutacağım bunları Anni şuna bir bak diyerek. Tekerlemeden anlar benim yazdığımı, patlatır bir kahkaha, çok sulu göz değil. Bir maşallah diyeydin annem diyecek :D
Peşinen yazayım MAŞALLAH!!
iyi ki var, ruhumu anlayanım
gülüşü çok güzel,
böylesi anneye emanet eden
özlemini çektirmeyen Rabbime şükür
Çok mutlu olun annelerimiz. Çoktan hakettiniz.