Ahmet Ümit'in ilk polisiye romanı olarak ''Sis ve Gece'', ilk romanı olarak da ''Bir Ses Böler Geceyi'' adlı eser olmuştur. Sitede polisiye uzantısı altında yerini alsa da bu kitap bir polisiye değildir. Aslında Ümit'in acemilik döneminde yazıldığı için polisiye roman türünde yazacağı eserler için bir antrenman diyebiliriz. Bunun yanında sosyal ve dini dokusu altında az da olsa polisiye kalıntılarını görebiliriz. Zaten puanlama ve yorumlarda da, diğerlerinin aksine bu eserin zayıf kalması, -demin söylediğim gibi- acemi ve toy bir yazar olduğu zamanın ürünü olduğu içindir.
Ahmet Ümit'i bilmeyenemiz yoktur zaten. Niye bilinmesin ki? Sade, okuyucuyu anında kurguya hapseden güzel anlatımıyla hemen hemen herkesin sevdiği bir yazar olmuştur. Eh, Dünya'da olduğu kadar, ülkemizde de (klasiği ayrı değerlendirirsek) edebiyat türlerinin içinde en çok polisiye sevilmiştir. Peki yabancı yazarlarda iyi bir polisiye yazarı var da bizde yok mu? Elbette var. Tahtını pek kaptırmayan Ahmet Ümit bunlardan bir tanesidir. Sağlam kurgusu, yormayan anlatımı, üst düzey betimlemeleri, okuyucuların beğenmesi için en büyük nedenlerdir. Bu eserde de hem siyasi-politik hem de dini açıdan bol bol zengin bir bilgiyle karşılaşıyoruz. Hocasını terminalden alması gereken Fakülte çalışanı Süha, arabasıyla gece çıktığı yolda ansızın yaptığı bir direksiyon hareketiyle kaza yapar. Gözlerini açtığında ise kendini bir mezarlıkta bulur. Etrafını şöyle bir yokladığında ise korkunç sesler duyar ve kıyıda duran tek başına bir mezar görür. Bu durum Süha için adrenalin dolu bir hava yaşamasına sebep olur.
Yazarımız küçük bir mezarlık fikri ile daha sayfanın başından okuyucuyu etkiliyor. Korku ve gerilim yaşarken, birdenbire diğer sayfalarda klasik edebinin içine giriveriyoruz. Süha korkunun verdiği şokla bir yandan geçmişini düşünürken bir yandan da gördüklerini anlamaya çalışır. Kitabı okudukça, 1980 öncesi ülkemizde yaşananlar ve üniversite öğrencilerinin bu duruma etki ve tepkilerini öğrenirken, bir yandan da, diğer bir sorun olan Alevi insanlarının hem ülkemizde hem zihinlerde nasıl yankı bulduğunu, nasıl yalnız olduklarını keşfediyoruz. Yazar, bizi(okuyucuyu) bir anda 30-40 sene öncesine götürebildiği gibi, aynı anda da küçük bilgilerle, farklı inançlara bağlı insanların hayatlarını büyük bir hayret ve merakla öğretmeyi iyi beceriyor. Tabii ilk sayfalarda verilen heyecanı ortalarda bulamayınca, özellikle ilk başlardaki konunun birden sönüvermesi benim için biraz üzücü oldu. Bunun haricinde sade ve güzeldi. İyi okumalar...
