50 yıldır 19 yaşında!! Evet Selim İleri’nin ilk eseri Cumartesi Yalnızlığı, yılların beşinci vitesteki hızına rağmen, gençliğini koruyan harika bir öykü kitabı. Selim İleri hakkında sınırlı bilgilerim vardı. Kitap bittikten sonra birkaç araştırma yapıp, yazarı tanımaya çalıştım. Bu kitabı yazarken de kitaplardan ve yaşanmışlıklarından yola çıktığını okudum. Yabancılaşma, toplumsal ilişkilerde zorlanan karakterler, siyasi olaylar, sanatsal eleştiri, sevgi konularının Onun kurmacalarında odak noktası olduğunu öğrendim. Eser, Ahmet Ümit’in başucu kitaplarından biriydi. Okuyunca merakım uçuşa geçmişti. Okuyamazsam aşağıya indiremeyecektim kendimi… Okuyunca da neden bu kadar sevdiğini anladım. Ben kendi adıma çok beğendim. 19 yaşında öğrenciyken kurguladığı ve sahip olduğu donanımı, hassasiyeti, nostalji sevgisi, gerçekçiliği ve yalnızlığı beni çok etkiledi. O yaşta bunları yazması gerçekten bir başarı. Yayımlandığı sene Tarık Dursun K’da boşuna “acemi güzellik” diye tabir etmemişti kitabı. Evet güzellik, acemice, ince bir sızı gibi yüzeyde, okudukça çoğalan, büyüleyen bir güzellik. Haydar Ergülen’in de “İçindeki hikayelerin taşıdığı genç olgunluktan ötürü” sözünü bende kesinlikle kitabı sevme nedenim olarak açıklayabilirim. Kitapta eski basıma ait 8 öykü ve kitaplara girmemiş ayrıca 5 öykünün de eklenmesiyle 13 tanesine yer verilmiş. Hüzün Kahvesi adlı ilk öyküye pek adapte olamasam da, birkaç kişinin ağzından değişik zaman dilimlerinde anlatılan “Türküsüz”, Eşref Selim adlı komünist bir ozanı anlattığı ki burada Nazım Hikmet olduğu çok açık anlaşılan “Asalak”, sonuyla içimi sızlatan Üniversite öğrencilerinin polisle çatıştıktan sonraki acımasızlığı anlatan “Güzün Savaşı”, Kitaba ismini veren toplumun ezilen basamağı olan işçilerin gün görmeyen hayatlarından dem vurduğu “Cumartesi Yalnızlığı”, “Ağlayan Kiremitler” ve “Zeytinliklerin Altında Sükün Yok” ise birbirinin devamı olan dramatik öykülerdi. “Prens Hamlet’in Trajik Öyküsü” ise tiyatro dünyasında perde arkasının ne kadar kaygan bir zemin olduğunu, şaşalı yaşamların oyuncularının eriyip kayboluşlarını buruk bir dille anlatan muhteşem bir öyküydü. Selim İleri kalemini nostaljiye batırmaya bayılıyor. Her öyküde rastlıyorsunuz. Nostaljiden hoşlanıyorsanız eğer asla gözünüze batmıyor. Çocukluğa dair anılar, sevilen eşyalar, insanlar, eski alışkanlıklar. Bunun yanında bir anne sevgisi, bir anne rolü de her zaman var. Güzelliklerden biri de Yağmur. Başlayan yağmur, yağan yağmur, biten yağmur ama hep havada bir yağmur kokusu var. Bu arada kedileri de sayfaları dolaşıp duruyorlar. Son olarak yazara da kitaba da bir şans verin derim. Dediğim gibi kendi adıma çok ama çok beğendim. Okurken farklı duygular hissettim. Şunu da dip not olarak yazmak istiyorum; Kitabın adını ilginç bulmuştum. Niye Cumartesi? Diğer günler yalnızlık yok mu diye? Meğer Selim İleri Galatasaray’da yatılı okurken bir çok kez yaşadığı Cumartesi yalnızlıklarından ilham almış. Herkese iyi okumalar dilerim.

Cumartesi YalnızlığıSelim İleri · Everest Yayınları · 2014438 okunma

··

642 görüntüleme

CEYLAN

@gazella ·

6yıl

Selim İleri sınırlı bir kesim tarafından biliniyor ve seviliyor. Bu kitle büyüyecektir ancak hayattayken değerini bilelim bu büyük yazarın.. Bu kitap benim de sevdiğim bir kitabıdır. Ağzınıza sağlık.

Aurora

@catherineearnshaw ·

6yıl

Evet Ceylan hanım herkes tarafından bilinmeyen değerli bir kalem bence de. Okuduğum ilk kitabı olmasına rağmen fazlaca beğendim. Teşekkürler

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Aurora