Her zaman bu tarz kıyamet senaryolarını sevmişimdir. Okuduğum kitapların çoğu da bu tarz kitaplardır. Kitaba verilen emeğe saygımdan dolayı çok olumsuz konuşmak istemem fakat Arthur C. Clarke ödülünde finale nasıl kalmış anlayamadım doğrusu. Kurgu gereği dünya da bir anda kimse uyuyamaz olmuştur belli başlı kişiler ve bazı çocuklar dışında. Bu uykusuzluğun getirdiği sonuçlar elbette güzel olamıyor. İnsanlar zombi misali ortalıkta geziyor. Kendilerince inandıkları doğrultuda cinayet işliyor bedenleri dinlenemediği için de gerekli zihinsel ve fiziksel aktivitelerini yerine getiremiyorlar. Öfke kol geziyor vs. Fakat kurgunun işlenişi vasattı. Gerçekten kötüydü. Artık yazar mı bu şekilde yazmış çevirmen mi kitabı çevirememiş bilemiyorum. Defalarca şöyle bir cümle okumaktan fenalık geçirdim " ......ya,......." alakalı alakasız neredeyse her bağlaçlı cümlede "ya," vardı. Cümlelerin anlam bütünlüğü yitiyordu. Son cümleyi "ve" diye bitirmek nedir? Bazı göndermelerde mevcut kitapta fakat çok güzel anlatılabilecekken dolandır dolandır anlat sıkılıyorsun ki kurduğu cümlelerde belki bir belki iki aforizma çıkardı. Onun dışında kasmışta kasmış. Saramago'nun "Körlük" kitabını okuyupta sonrasında bu kitabı okuyan kimsenin bu kitabı seveceğini düşünmüyorum.

UyuyamayanlarAdrian Barnes · April Yayıncılık · 2017463 okunma

·

7 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.