Bu parça bence albümün ikinci zirvesiydi ve günün toplum bilincindeki sıkışmaları can alıcı dramatik bir melodi eşliğinde Karaca'nın üstün vokal yorumuyla sunuyordu.
“Radyolarda şarkılar ‘boşver’ diyorlara
Açlıktan verem olana ‘bal ye’ diyorlar
Yoksulluk kader olamaz kader değildir
Firavunlar bile böyle zalim değildir
…Bir kilo et seksen lira tadını unuttum
İnsan gibi yaşamanın adını unuttum…”
1977’den bu yana pek bir şeyin değişmemiş olduğunu görüyoruz değil mi?