Gönderi

Solan Papatyalar Değil Insan
"solmayan papatyalara yürüyor şiirler, ellerinden tuttuğu gurbertine düştüğü bir iklim, yalnızlık kokan aklında kalmış üç beş satır kader siyah mürekkebinde, ve maviyi mesken tutmuş düşlerinde dalıp giden gözleri bitti bitecek bir yol bu ayaklarına dikenler batarken yürüdüğü Gecelerin karanlığında inim inim inleyen hep söylenmemişler Bir dertli saz kalemi çalıp durduğu mısralarda acıdan güfteler kulağımda çınlayan, bir özlem ki birikmiş yarım nefeslere de sığmayan susma vakti gelmiştir gönül unutulmuş bir aşk sükutunda mühür vurma zamanı gelmiştir yalnızlığın kapısına.."
··
1 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Carlus Magsen