Tuğba DOĞAN – Musa’nın Uykusu Vedaları hiçbir zaman sevmedim, sevemedim. Evet bazen vedalar yeni başlangıçlardır fakat yine de o yeni başlangıca gitmek yerine veda etmemeyi isteyenlerden olmuşumdur. Tuğba Doğan’ın ilk romanı ‘’Musa’nın Uykusu’’ ve dilerim ki son da olmayacak. Arafta kalan bir karakter, Musa. Tam olarak yaşıyor mu yaşamıyor mu o bile telaşlı ve sorgulamaya açık. Okudukça aslında Musa’ya ne denli yakınız göreceksiniz. Eserdeki betimleyici unsurlar kesinlikle dikkat çekici ve harika. Aslında vazgeçmenin de hayatta lazım olduğunu çok güzel bir üslup ile izah ediyor. Anlatıcı olan Zeliha’nın gözünden ve kalbinden hayatları okumak ve sanki orada, onunla her şeye şahit olmak… Derin etkiler bıraktı bende. Benim ve ailemin yarasıdır, yangın. Yanmak ile başlıyor roman. Sıcaklığı her zerremde hissederek… Zeliha ile birlikte ben de zihnimin koridorlarında dolaştım, etkilendim, ağladım, gülümsedim… Aslında eser bir nevi ‘’Yaşamayı bir türlü becerememe’’ çığlığıdır diyebiliriz. Hayat çok hızlı akar, durmaz. Fakat bizler bazen dursun isteriz. İşte Zeliha ve Musa’nın çabası da tam da bu; Biraz Dursun Dünya Telaşı… Çok genç yaşta olmasına rağmen böyle ağır ve kaliteli cümleler, beni gerçekten Tuğba Doğan’a bağladı ve inanılmaz bir saygı uyandırdı bende. Bilinç akışı tekniğini çok sağlam kullanmış yazar. Eser hakkında diyecek çok sözüm var fakat biraz merak uyandırıp, herkesin okumasını arzu ediyorum. Sadece arka kapak yazısını yazmak istiyorum; ‘’Çünkü Musa başından beri ayrılmayı bilmiyordu. Yaşamak için ayrılmak gerektiğini bilmiyordu. Dünyaya geliş hikâyesinde bütün hayat hikâyesinin kalbi saklıdır, kaderinin şifresi bu ilk sahnede, gecikmeli gerçekleşen doğumunda gizlidir. Nasıl annesinin karnından vakti geldiğinde ayrılamadıysa daha sonra da hiçbir yerden hiçbir şeyden zamanında ayrılmasını bilmeyecekti. Sıcak su musluğunun, kış yağmurunun, komşu kadının halı silkelediği balkonun altından; yaya geçidinin, yürüyen merdivenin, tren raylarının üstünden, çatapat patlatan oğlanların, hasta sokak köpeklerinin, can çekişen kedilerin yanından. Son olarak da yangından. Musa ayrılmayı bilmiyordu. Oysa hayatta kalmanın koşulu doğru zamanda ayrılmasını bilmektir. Önce anne karnından ve sonra da sırasıyla her şeyden.’’ Herkese rahatsız okumalar dilerim edebiyat sever güzel insanlar.

Musa'nın UykusuTuğba Doğan · Yapı Kredi Yayınları · 2018373 okunma

·

88 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

DESTİNA ÖYKÜ