çöküş...
akşam olduğunda,
sanki öğle vaktiymiş gibi
ukalaca pencereden bakamazdı,
akşam sessizdi,
karanlık sular gibi duvarlardan fişkirir , tavanı en tepeye,
yokluğa kadar kaldırır,
bütün eşyaları sessizliğin seline kartardi. .
Sayfa 34 - Venedik yayinlari, bir çöküşün öyküsü
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.