Küçük Bir Çaba
1000 Kitap sayesinde tanıştığım değerli arkadaşım 
Roquentin ile geçen günlerde bir çaba içerisine girdik. Bu çabamızda başarılı da olduğumuz için sizlere anlatmak istiyorum.
Roquentin, eski adıyla Çocuk Esirgeme Kurumu, yeni adıyla Yetiştirme Yurdu'nda sosyolog olarak görev yapmakta. Daha önce de hatırlarsanız, 
Li-3'ün yaptığı kampanya ile buradaki çocuklara bir yardım kampanyası düzenlenmişti.
Aslında bu çocuklar, sosyal devlet olma prensibi gereğince devletin güvencesinde ve sorumluluğundalar. Koskoca devletin sorumluluğunda olan çocuklara bizim vatandaşlar olarak el uzatmamız veya yardım etmemiz biraz komik görünüyor ilk başta. Ancak her ne kadar devlet güvencesi ve sorumluluğu altındaymış gibi görünseler de gerçek bu şekilde değil.
Roquentin'den öğrendiğim kadarıyla devlet tarafından çocuklara aylık bir miktar para veriliyormuş ve bu para ile koca bir ay geçinmeleri gerekiyormuş. Tam rakamı bilmemekle birlikte, ergenlik dönemindeki çocuklara yetmeyecek bir rakam olduğuna emin olabilirsiniz. Tabii devlet tarafından verilen bu paranın çok büyük bir kısmı da çocukların zaruri ihtiyaçlarına gittiğinden eğlence-kültürel gelişim gibi yönleri bir hayli eksik kalıyormuş. Sinemaya veya tiyatroya verecek paraları kalmayan çocuklar, kültürel olarak birçok arkadaşından geri kalıyormuş. İçimizde anne-baba olup da çocuklara harcanan paranın ne boyutlara varacağını bilen okur arkadaşlarımız da vardır... Roquentin ile sohbet ettiğimiz zamanlarda bana bu konudan muzdarip olduğunu birkaç sefer dile getirdi. Hatta arkadaşımızın birçok defa maaşının önemli bir kısmını çocukların kültürel olarak gelişmeleri için harcadığını da biliyorum. Buna engel olmak için, site içerisinden para toplamayı teklif ettim; ama haklı olarak böyle bir riskin altına girmek istemedi. Sonuçta biraz elimiz kolumuz çaresiz kaldı.
Benim ise Kültür ve Turizm Bakanlığı'nda çalışan bir uzaktan akrabam var. Kendisi gerçekten de yardımsever birisi ve her karşılaşmamızda bana istediğim zaman istediğim sinemaya, tiyatroya veya müzeye ücretsiz gidebileceğimi söyler. Yaklaşık 1 ay önce kendisiyle yine bir ortamda karşılaştım ve bu teklifini yineledi. Benim de aklıma hemen Roquentin geldi ve akrabama konuyu açtım. Elbette yardımcı olacağını ve bundan mutluluk duyacağını söyledi. Akabinde ben aradan çekildim ve Roquentin'e akrabamın telefon numarasını verdim.
Geçen hafta, Roquentin Kültür ve Turizm Bakanlığı'na gitti ve görüşme sağladı. Bu görüşme neticesinde, çocukların her hafta istedikleri bir sinemaya veya müzeye ücretsiz bir şekilde girebilmelerini sağlamış olduk.
Yani arkadaşlar, devletin en başından yapması gereken ve sorumluluğunda olan bir işi, yine devletin bir kurumunu kullanarak gerçekleştirdik. Aslında bu açıdan baktığınızda ne kadar acı değil mi? Olsun, sonuçta başarıya ulaştık ve bu mutluluğumuzu sizlerle paylaşmak istedik.
··
130 views
Tebrik ederim... ne güzel bir amaç için b ir araya gelmiş ve ne kadar güzel bir şeye aracı olmuşsunuz. Bir dönem bende bu tarz bir kuruma yakın bir okulda görev yapmıştım ve bu ogrencilerin gerçekten ne kadar zor şartlar da büyümek için uğraştığını görmüştüm... o yüzden çabanızı takdir ediyorum...
O şartları en iyi bilen kişilerdensiniz o zaman hocam. Katkınız için teşekkürler.
Ya Semih sahanesin :) Okurken bile gözlerim doluyor, sinirlerim bozuluyor, gittiğim görüşmede olduğum gibi. Resmen devlete ait çocuklar için dilencilik yaptırıyorlar. Ama amacı anlıyorum. Okumasınlar, öğrenmesinler , sorgulamasınlar bu çocuklar. Verilen bir yemeğe yatağa tamah etsinler diye özellikle çalışma yapılıyor. Yoksa çocuklar 24 saat galoşla geziyor halı yok koltuk yok dolap yok çalışma masası sandalyesi yok niye isyan edip bize saldırmıyorlar ben hala anlamış değilim. Ben günlük hayatımda tiyatrolara etkinliklere sıklıkla giden bir insanım. Ya burda çalışmaya başladığımdan beri yemin ediyorum anneler gibi etkinlikler boğazımdan geçmiyor. Her yaptığımı onlar da yapsın diye millete mail atıyorum atıyorum yalvarıyorum. Bakım ve koruma altında olmak sadece çatı altında kalmak demek anlaşılan. Neyse denecek çok şey var ama ...
Tam olarak, "Söylesem tesiri yok, sussam gönül razı değil." durumu. Tekrar teşekkürler tüm emeklerin için...
3 next answer
Esra' nin yorumuna yazacaktım genel herkese yazayım dedim. Kesinlikle bu çocuklar hepimizin çocukları. Yanı hepimizin bir yerlerde karşılaşacağı aynı ortama gireceği çocuklar. Yanı bana ne demeden önce bir kere daha düşünmek gerek . Bunları bu tarz sosyal kültürel ortamlara sokmazsa kimse, toplumdan ayristirildigini hissedip herkese düşman olacaklar. Tiyatroda kavga edecek, sinemada telefonla konuşacak ya da buralarda bulunan insanlara saldıracak. Yani daha şiddetli recep ivedikler. Aksini görmemiş ki.
Devlet kim içindir devlet benim içindir. Devlet kimdir devlet benim. Ben varsam devlet var demişti Havva Ana.
Çabalarınız taktire şayandır. Yüreğinize sağlık .
İlk kampanya sahibi olarak en büyük teşekkürlerden birini hak ediyorsun. Senin de yüreğine sağlık...
6 next answer
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.