Bazen, bir şiir okumalı insan, bazen de bir şarkı dinlemeli. Bazen, bırakıp her şeyi şöyle yıldızlara bakarak kendini dinlemeli. Evet aynen öyle bırakmalı her şeyi. Elindeki kitabı, bilgisayarı, telefonu ve tüm kalabalıkları bırakıp, kendini, yani benliğini dinlemeli. Bir daha bakıp yıldızlara “ben de varım ulan ben” demeli.
“Ben olmayınca bu güller, bu serviler yok
Kızıl dudaklar, mis kokulu şaraplar yok
Sabahlar, akşamlar, sevinçler, tasalar yok
Ben düşündükçe var dünya, ben yok o da yok” Diyor ya Hayyam, işte bunu düşünmeli. Saçma sapan bir egoizme kapılmadan, böbürlenip büyütmeden, öyle olduğu gibi görüp anlamalı kendini, O kitaplar, o şiirler ve o şarkılar sen varsan var, onun için kendine iyi davran...Uzanıp öpüver yanağından hatta....Ve tüm içtenliğinle, tüm başarı ve başarısızlık için tebrik et kendini.
Kendini sev ki herkesi sevesin. Kendimi seviyorum.... seni de seviyorum...,