"Hayatta bazen düşebiliriz. Canımız acıyabilir, dizlerimiz kanayabilir." güven verici bir şekilde ellerini sıkıp parmaklarının üstüne öpücüklerimi sıraladım. "Ama önemli olan o an çektiğin acı değil, o acıya rağmen düştüğün yerden kalkmandır. Ayağa kalkmayı başarırsak diğer tüm sıkıntıların üstesinden gelebiliriz. O yüzden düştüğünde ilk işin ağlamak olmasın tamam mı? Önce ayağa kalk ve anneni bul."
"Çünkü sen benim acıyan yerlerimi öpersin dimi anne?" diye sorduğunda aniden gelen ağlama hissiyle burnum sızladı. Başımı sallarken gülmeye çalıştım.
...
Sayfa 139Kitabı okudu
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.