Kierkegaard, insanın bütünlükte değil ayrılıkta ortaya çıkabileceğini. İnsanın başkalarından ayrı olabildiği ölçüde varolabileceğini; bir insanın varlığının ancak başka insanlarla, başka şeylerle olan sınırlarını -ayrıcalıklarını- belli ettiği ölçüde belirginleşebileceğini vurgulamıştır.