"Ve evrenin bu son gecesinin tek seyircisi olarak, bütün o karlarının altında donmuş manzaraların kenarında kendisini görüyordu; bir kişi, bu ölmüş evrenin içinde yapayalnız! Şimdi de böyle değil miydi? Yapayalnız... zaman rüyasıyla gerçeğin bu benzerliğinden titrer ve müziğin iyileştirirken öldüren bu avutmalarından silkinerek çıkmak isterdi."