emar makinesinde yaşanan dram
Bugün emar makinesinde aklıma serdar ortaç'ın binlece dansöz var gelmesi ile yaşadığım dramı uzun öykü şeklinde anlatacaktım hatta yazmaya başlamıştım ama daha emar makinesiyle mücadele gelmeden sıkıldığım için kısa özet geçeceğim. İlk önce personelin üstümü örtmesiyle saatler sürecekmiş psikolojisine girdiğim ve makinenin işleyişini anlattıktan sonra sakın gözlerini açma diye söylemesiyle anarşist ruhumun patlamasını ile gözümü açma isteği mücadelesiyle makinenin içine yavaş yavaş girmiş bulundum. İlk girince hafif kapalı alan korkusu hissettiysem de gözlerimi açma dürtüsüyle mücadele etmekten çabuk geçti. Gözlerimi açmama mücadelesi beynimi tahmini 1-2 dakika sürdükten sonra sesleri dinlemeye başladım. Dinlerken acaba hangi frekansta kaç desibel diye düşünme oyunundan sıkılmaya başladığımda hayatımın en büyük dramı olacak beynimde binlerce dansöz var çalmaya başlaması ile şoku oldum. Bunun nedenini düşünürken cihazın yatağı sallanmaya başladı zamanda acaba ben makinede iken büyük deprem olsa ve beni makinede unutsalar bu seslerle yaşamaya alışabilir miyim diye düşünürken görevlinin kapıyı açma ses duydum ve makine beni kusarken hızla makinenin içine göz attım. Şimdi merak ettiğim sonuç grafiğinde dansöz figürü olursa bunu nasıl doktora açıklayacağım ve youtube.com/watch?v=_ixeJ14... bu seslerden nasıl binlerce dansöze gittiğim ve en önemlisi de bilinç altında o kadar müzik varken bula bula bunu bulmasının verdiği travma nasıl atlacağım. :D
·
14 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.