"Ama yine de kuşlar, istedikleri zaman sevdiklerine uçabiliyor, gidebiliyorlar. Alçaktan ya da yüksekten... Belki bu, tek ve yegâne özgürlüktür. Ve gökyüzü, güzelliğini topraktan alır. Tıpkı denizin rengini gökyüzünden alması gibi," dedim.
O an ve son kez göz göze geldik onunla. Gökyüzünün güzelliğine erişmiş bir kuş misali, sakince yerinden kalkıp, ilerledim. Belki de ben tam o anda, o sandalyenin altına gömüldüm. Ruhum, masa örtüsü üzerinde öylece kala kaldı.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.