Hem insanlar hem de hayvanlar, kandırmaca amacıyla görünümleriyle oynama yeteneğine doğuştan sahiptirler. Bir hayvanın, uyum sağlamak için aldığı geçici rengin ardındaki ‘’hakiki’’ kimliğini açığa çıkartmak, bir ikiyüzlünün maskesini düşürmeye benzemez.
Kant’ın defalarca gözlemlediği gibi ‘’hiçbir sabit ve kalıcı benlik kendini bu iç görünümler akışı içinde sergileyemez’’.