Bul beni
Gözlerini açıyorsun, tahmin ettiğin yerdesin yine - yatağında. Şansına küfredip kalkıyorsun ayağa. Bitecek bu kısır döngü sonunda, ama ben de biteceğim diye düşünüyorsun. Tuvalet, banyo, kahvaltı derken dışarıdaki hayatın içine akıyorsun. Araban yok, hiç düşünmedin almayı. Toplu taşımanın erdemine inanıyorum diyorsun gülerek. Komik olmadığının farkındasın, gerçekte yaşamadığının farkında olduğun gibi.
Otobüse biniyorsun, işe doğru bir buçuk saatlik yolculuğunun ilk halkası. Çevrende çeşit çeşit insan. Dikkatlice bakıyorsun hepsine, dayak yeme pahasına. Geçen hafta oynamaya başladığın bir oyun. Yolculuğu böyle daha kolay öldürebiliyorsun. Solda oturan çarşaflı kadınla nasıl bir hayatım olurdu diye düşünüyorsun. Kısa sürüyor. Şu top sakallı kulaklıklı tiple (eskiden lavuk derdin böylelerine) bir parça daha uzun. Slovakya'da iş kuruyorsunuz onunla. Karşındaki sakallı amcayı hızla geçiyorsun. Kötü kötü bakıyor çünkü sana. Şu camdan dışarı bakan sarı saçlı kız, olabilir işte. Başlıyorsun düşünmeye kıza bakarak. Eski Türk filmleri saadeti, Beyoğlu geceleri, saçlarının kokusu derken kız da sana bakıyor. Kaçırıyorsun gözlerini, gülümsemeni kaçıramıyorsun ama.
Kaçırmışsın durağı da, küfredip iniyorsun. Bir günde ne kadar çok küfrettiğini düşünüyorsun. Kulaklığını takıp metroya kadar yürüyorsun kaçırdığın duraktaki. Yolda etrafa bakıyorsun diğer insanların aksine. Bir iki kişi çarpıyor, bir şey demiyorsun. Metroda aynı oyun devam ediyor. Hayat da bir oyun değil mi zaten, sadece oynayan biz değiliz. Bu kez ben oynuyorum ama diyorsun. Karşında oturan anne kıza bakıyorsun. Kız senin kızın bu kez, anne eşin. Akşamları işten döndükten sonra oynuyorsun kızınla, başka bir hayat diye düşünüyorsun. Başka bir hayat düşlediğini fark ediyorsun hep. Başka bir hayat istiyorsun. Başka türlü bir şey var mı acaba diyorsun?
İniyorsun metrodan. Bu kez doğru yerde. On dakikalık yürüme yolu var. Yürüyorsun, kulağında"In a manner of speaking". Keşke konuşabilseydim diyorsun. Konuşamayacağını biliyorsun. Çok kısıtlı bir evrende yaşıyorsun. İş yerinde 20-25 kişi, bir türlü açılmadığın dahil. Farklı bir hayatın olsaydı yine o mu olurdu açılmadığın? Başkası olurdu. O başkasını da bu kadar sever miydin? Hiç bir şey bilmiyorsun. Mendil satan çocuklar yaklaşıyor sana. Küfrediyorsun içinden. Birinden alıyorsun, diğerlerine bakmadan uzaklaşıyorsun. Köşedeki büfeden sigara alıp binaya giriyorsun.
Geç değil bu sabah, durağı kaçırmış olmana rağmen. Çok geç kaldığın günler oldu. Bugün değil ama. Okuldayken burayı hayal edebilir miydin? Böyle bir işte çalışacağını? İdealisttim o zaman diye düşünüyorsun. Herkes gibi idealisttin, ama burada da ihtiyaç var sana, senin gibilere. Bu iş bana göre değil diye düşünüyorsun hep. Yeni bir hayat olmazsa yeni bir iş olsun bari diyorsun, sonuçta bizim gibiler için işini değiştirmek hayatını değiştirmek demek. Cesaret edemedin ama hiç. Geçen sene karşına böyle bir fırsat çıkmıştı, ama olmadı. Korktun her zamanki gibi. Biliyorsun hiç bir zaman Neo olamayacağını, kaç tane hap verirlerse versinler. Hayallerin bir şeyler değiştirmek, ama hepimiz gibi sen de kalmak zorundasın yerinde. Hareketten korkuyorsun. Geceleri rüyalarında güzel yerler görüyorsun. Tarih boyunca insanların düşlediği gibi sen de güzel bir hayat düşlüyorsun . Bugün onunla, yarın bir başkasıyla. Ama güzel olsun sadece diyorsun. Belki de farklı olması yeter. Sabah aynı yatakta aynı şeye uyanmasan her şey daha güzel olacak sanki.
Oturuyorsun masana. Bilgisayarını açıyorsun. Kahve alıyorsun. 20 yıl önce işe çayla başlanırdı diye düşünüyorsun. Hala var çaycı, ama kahve tercih ediyor artık çoğunluk, makineden. Sen de, belki kahve makinesinin yanında O'nu görürsün de günaydın dersin diye kahve alıyorsun daha çok. Geçiyorsun masana. Köle olmaya sabah uyandığında mı başlanıyor, yoksa şimdi mi, bilmiyorsun tam olarak. Önemli değil diyorsun. Hepimiz aynı yere doğru akıyoruz bu hayatta sonuçta. Kadere inanmıyorsun normalde, hiç bir şeye inanmadığın gibi. Ama bir kaderin olduğunu da biliyorsun. Değiştiremeyeceğin bir şey ve düşler var hayatında. Bunlar iç içe geçmeye çoktan başladı. Artık kaderini düşlüyorsun çoğunlukla. Eskisi gibi ekstrem düşlerin azaldı. İş yerini, O'nu düşünüyorsun bazen. Bazen sadece öldüğünü.
Öğlen oluyor, bir şeyler yemeye çıkıyorsun. Köşedeki lokantada görüyorsun O'nu, giriyorsun sen de. Merhaba deyip yanına oturuyorsun. Rahatsız olmuş mudur diye geçiyor aklından. Kısa kısa konuşuyorsun ıvır zıvırdan. Bilmiyorsun ne söyleyeceğini. Açılamıyorsun da. Yemeğinizi yeyip kalkıyorsunuz. Küfrediyorsun kendine yine. Öğleden sonra yine bilgisayar, yine iş. Bu arada akıyor arka planda hayat hep, senin beyninde ve her yerde. Bir ara kahve makinesinin önünde gülüştüğünü fark ediyorsun başkasıyla. Tekrar küfredip sigara içmeye çıkıyorsun.
Telefonun elinde, Whatsapp grubundan gelen şeylere gülemiyorsun artık. Sigaranı çekip küfrediyorsun hep, kendine, şansına. Fotoğraflara bakıyorsun, arkadaşlar, sahte gülücükler. O da var ofis fotoğraflarında. Elini yakıyorsun sigaradan, tekrar küfrediyorsun. Siliyorsun fotoğrafları. İniyorsun aşağıya. Kafanda çok şey var, konuşacağım diyorsun. Olmuyor ama , kalabalık etrafı, sen de bırakıyorsun. Her şeyi bıraktığın gibi.
Oturuyorsun masana. E-maillerine bakıyorsun. Hepsi reklam, yalnız adamın başka maili olmaz ki zaten. Bir tanesi dikkatini çekiyor. Sadece "Bul beni" yazıyor . Bir kaşık resmi, başka bir şey yok. Sağına soluna bakıyorsun, bakan yok. Tıklıyorsun, bomboş bir sayfa açılıyor. "Thank you" çalıyor Dido'dan. Gülümsüyorsun, seviyorsun çünkü. Ama bir anlam veremiyorsun. Sonra ekranda bir yazı beliriyor. Koca harflerle "Bul beni"yazıyor yine. Tıklıyorsun ona da, bir şey olmuyor. Şarkı devam ediyor. Kafan karışıyor ama bir şey yapamıyorsun. Matrix'i hatırlıyorsun tekrar. Değil ama öyle bir şey bu.
Sigara içmeye çıkıyorsun. Çıkarken duvarlara, etrafa , her yere bakıyorsun. Sanki her yerde aynı yazıyı görecekmişsin gibi geliyor. Görmüyorsun haliyle. Havaya bakıyorsun, bulutlardan değişik şekiller oluşturmaya çalışıyorsun. Saçmaladığını fark etmen uzun sürmüyor. Çok fazla etkisinde kalıyorsun filmlerin. Hayat öyle bir şey değil diye düşünüyorsun. Aşağıya iniyorsun. Yalnız kalmış, yanına gidiyorsun. Ben diyorsun, biliyorum, gördüm diyor. Anlamıyorsun hiç bir şeyden. Uzaklaşıyorsun.
Bilgisayarının başına gidiyorsun. "Bul Beni" parlıyor hala, ama altında uzunca bir yazı görüyorsun. Okumaya başlıyorsun "Gözlerini açıyorsun, tahmin ettiğin yerdesin yine- yatağında." Hemen kapatmaya çalışıyorsun sayfayı. arkandan bir el omuzunu sıkıyor. Bakıyorsun, O. Gülümsüyor, sen de gülümsüyorsun, içinden küfrederek. "Thank You" çalmaya, "Bul Beni" parlamaya devam ediyor. Yarın sabah nasıl bir güne uyanacağım acaba diye düşünüyorsun.
Talep üzerine fon müziği :
g.co/kgs/oQNqMT
··
65 görüntüleme
Şarkıyı da koymalıydın bence
eksik kalmış :)
Ne çok şey hatırlattı bana şu yazı; bir şarkı*, bir karikatür, bir söz* bir değil iki değil milyonlarca insan içlerinde de ben...
* youtu.be/ci7zNPBYShw
** hepkarikatur.blogspot.com/2015/08/o-zaman...
*** "Bir kitap başımıza inen bir darbe gibi bizi sarsalamıyorsa neden zahmet edip okuyalım ki?"
- Franz Kafka
Aynı yola çıkıyor hepsi gerçi :) lagara lugara lagara lugara lagara
Thank You dinlemeyeli kafadan 10 yıl olmuştur. Hatta Dido... Oysa winamp ilk çıktığında peş peşe 165 defa Dido dinlerdim ben. Bilgisayarda savaş oyunu, fonda Dido:) Ve Matrix’i peş peşe üç gün sinemeda seyreden bir nesil... Aynı hikayede whatsapp grubuna gülen adam da var:)
Ne kadar güzel bir ‘saçmalama’ olmuş bu böyle:) 5 yıl öncesine kadar her bilgisayarı açışımda Neo’ya gelen mesajın bana da gelmesini bekledim:) İlk çocuk olduktan sonra vazgeçtim sanırım. Oysa vazgeçmemek gerekiyordu. Biz o gün yaptık en büyük yanlışı:)
Yeni hikaye değil ama çok da eski olmadı yazdığım, ben eskide kalmışım demek ki. Gerçi ben böyle bir hayatı hiç yaşamadım :) Ama güzel zamanlardı. Bende yalan bir umut hala var belki, her şeye rağmen. Belki sen de dönersin o yanlıştan bir kaç yıl sonra - başka bir ihtimalin de olduğunu bilmek - imkansız bile olsa- güzel çünkü. Iyi geceler
Senin o pc den o thank you dan bul onu dan ve küfurden kurtulmsn lazım. Umudu nu bir agaçta bir kuşta bir cekirdekte bul... :)
Eline sağlik yüzeysel dolambaçlı buldum. Ve hep bir savaş umuda zaman ayıramamışsın bile. Veya zamanini çalmışlar..
" Kahrolası çöpçüler aşkımi süpürmüşler " de ki gibi
..Hayat seni silip supürmüş. Umudu kaybetmeye ramak kalmış...
Bu etkinlik için değildi, eskiden kalma bir hikaye-aklıma geldi Murat'ın hikayesini okuyunca
1 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.