İhsan Oktay kitaplarını arka arkaya okuyorum inanılmaz keyifli oluyor. Suskunlar yazarın yine kendisiyle alakası olmamasına rağmen bu işin üstadı gibi aktardığı bir konuya bağlı, o da ''musiki.'' Ben Kitab-ül Hiyel'de yazarın çizimlerini aşırı beğenmiştim burada da musiki makamları, Habil ve Kabil gibi ince detaylar mest etti diyebilirim. Romanımız yine birçok hikayeyi derin düşünceye sevk eden bir yere bağladı. Şunu söyleyebilirim; bu romanlardan -hangisi olduğu fark etmez- birisini sinemada izleme imkanımız olsa inanılmaz bir şölene şahit oluruz. Övmelere doyamadım :)
