Gün Ağarırken Terk Edilecek Siperler İçin Kazı Çalışmaları / Sekiz Tarih: 22 Kasım 2016 | Yazar: Mustafa Karasoy 22insanın yatağında nehre dönüştüğü çocukluğunun kangrene sardığı vakit hınçla bölüyor elindeki ekmeği yedi kişi oturulan sofrada ağlamak çünkü yelkenleri doldurmuyor naylonun damıtılıp kalp yapıldığı bir zamanda topuklarına basmamaya yemin ettiğim ayakkabılarımı çizgili yüzümü bir de korumaya çalışırken kadınlar ellerinde badem çiçekleri geldiler yılbaşı süsü satılıyordu çarşılarda terli ve kirliydim yanımda yürüyordun elinin titreyişini tanıdım omzunda göç kusuru, ayakların çıplak hür ağzın, çöle düşenin sarıldığı bunu söylemiştim, istasyonsuz bir yerde sabaha karşı -benim de evim çöl, çöl benim de evimuyudum, uykum denize vurdu kanla başlıyor insan hayata ve kanıyor dostlarıyla kelimenin sesinle bulduğu güzelliğe kıyılmaz sanarak sızlayan bacaklarına ve söylerken dilinin çapraştığı isimlere kıyılmaz sanarak hayret ettim yürüyen adamların kaburgalarındaki cesarete uşaklarını ve tanrılarını ceplerinde taşıyorken sınırı geçebildim, sen oradaydın çünkü yarasalara bakardın geç kalmış gözlerinle bellidir insanın nerede öleceği, bilirdin kanın ne zaman akacağı bellidir adın tam orta yerdedir umut varsa varsa insanın saklanabileceği bir kuyu ben bunları söylerek sana söylerek bunları ve tüm diğerlerini borçlarımı ödermiş gibi yapıyorum badem çiçekleri açıyor badem çiçekleri yeniden şimdi çek kanını kuyudan, sür kelimelerini, kırpışan tan yeridir, serçelerle ağaran kiraz ağaçlarıyla, ezanlarla ağaran bak ne koynundaki kadından fayda var ne sırtındaki çantadan seninmiş terk edilmiş ev senmişsin yüzlere kara diye sürülen bunu unutma. unutma öfkesiyle insan yağmuru bile dindirebilir. senden sonrasını hatırlamıyorum BirNokta Dergisi 178. Sayı (Ekim 2016)

Gün Ağarırken Terk Edilecek Siperler İçin Kazı ÇalışmalarıMustafa Karasoy · Birnokta Kitaplığı · 20185 okunma

·

11 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.