Kevser S.: ""Ya kendini yeniler ya da hayata yenilir insan." - Bölüm 2": "Ya kendini yeniler ya da hayata yenilir insan." - Bölüm 2 "Ya kendini yeniler ya da hayata yenilir insan." - Bölüm 1 #29572321 "Ya kendini yeniler ya da hayata yenilir insan." - Bölüm 3 #30339619 Onun hakkında hiçbir şey bilmediği halde sanki ruhu ayrı bir bedende hayat bulmuş gibiydi. Fakat mutlak iyi ve mutlak kötü aynı ruh olabilir mi? "İyi ve...

"Ya kendini yeniler ya da hayata yenilir insan." - Bölüm 1 #29572321 "Ya kendini yeniler ya da hayata yenilir insan." - Bölüm 3 #30339619 Onun hakkında hiçbir şey bilmediği halde sanki ruhu ayrı bir bedende hayat bulmuş gibiydi. Fakat mutlak iyi ve mutlak kötü aynı ruh olabilir mi? "İyi ve kötünün, siyah ve beyazın, Dünya ve Güneş'in birleşmesi ne büyük ironi. Güneş yakar, kavurur, kül eder Dünya'yı. İyi olmak için güce ihtiyacın yoktur, ama kötü olmak güç ister. İyiler hep mutlu, kötülerde hep mutsuz olmaz. İki duygunun tek ortak noktası budur." dedi ve tekrar dönüp yürümeye başladı Güneş. Akşam olmak üzereydi. Bir kapıyı çaldığında, boynuna sarılıp "seni çok özledik" diyecek ailesi, dostu, tanıdığı kimse yoktu. Zaten "özlem" ne demek hissetmeyeli baya olmuştu. En son ayakkabı cilasının kokusunu özlemişti. Elini cebine attı, koğuş ağasının kendisine verdiği onu bir hafta kadar idare edebilecek bir miktar parayı çıkardı, şöyle bir salladı. "Tüm bu atom yığınları, senin kölen olmuş. Çok mutlusundur şimdi. Zaten birileri köle olmaya, birileri de köleleştirmeye yemin etmiş sanki." Parayı tekrar cebine koyup az ileride ki otele doğru ilerledi. Bir kaç günlük bir oda istedi, anahtarını alıp elli sekiz nolu odaya çıktı. Sırt üsttü yatağa attı kendini, ellerini kafasının arkasında birleştirdi ve sağ ayağını sol ayağının üzerine koydu. Gözlerini kapattığında Dünya'nın çirkinliği ve kapkara gözleri belirdi bir an. Uykuya dalar gibi oldu gözleri, baygın tam uyku haline girecekken, bir yerden aşağı düştüğü hissiyle irkildi. Tekrar uyumaya çalıştı ama başaramadı. Aşağı inip bir şeyler yemesi gerektiğini düşündü. Beş kişinin yan yana rahatça geçebileceği genişlikte ki merdivenlerden aşağı indi. Yemek yiyeceği yere doğru giderken, büyükçe bir salonda Dünya'nın oturduğunu gördü. Elini saçlarına ve üstüne başına götürdü. Bunu yaptığına gerçekten inanamadı. Kadının yanına doğru ilerledi. Dünya'ya neden geldiğini sordu. "Ayaklarım beni buraya getirdi ve saatlerdir buradayım." dedi Dünya. "Tamam. Seninle daha açık konuşmak gerekiyor anlaşılan. Benden ne istiyorsun?" dedi Güneş gürleyen bir ses tonuyla. "hiçbir şey istemiyorum. Zaten insanlardan isteyebileceğim tek bir şey var o da sende yok. Bunu biliyorum ama seni iyileştirebilirim." bu sözler daha önce söylenmiş gibi beynin içinde defalarca yankılandı. Elini uzatıp Dünya' ya dokunmaya çalıştığında, gün boyu konuştuğu kişinin de gerçek olmadığını anladı. Karşısında gerçek bir insan yoktu. Kahverengi haplara ihtiyacı vardı. Elini cebine attı, kutuyu bulamadı. Gözlerini kapattı "Git buradan, git!" dedi. Yan tarafta oturan atom yığınları, henüz on dakika bile olmadığı halde onun yarım saat boyunca kendi kendine konuştuğunu ve-zaten şu atom yığınları her şeyi abartmayı o kadar çok severdi ki- korktuklarını, otel görevlilerine anlatırken Güneş odasına çıktı. Kapıyı hızla çarptı, yatağın sağ tarafında bulunan sandalyeye oturdu. Kafasını iki elinin arasına alıp sıkıştırdı ve ileri geri sallanmaya başladı. Sonra el ayasını gözlerinin üzerine bastırdı, bunu o kadar baskıyla yapıyordu ki, gözlerini çıkaracak gibi oldu. Ayağa kalktı koltuk üzerinde zıplamaya başladı, kadınsı bir çığlıkla gömleğini tam göğsünden iki yana yırttı. O sırada içeri güvenlik görevlileri ve sağlık personelleri girdi. Güç bela yatağa yatırıp sakinleştirici ilacı kocaman yeşil damarına zerk ettiler. Uyandığında kendini yeşil-beyaz, kocaman pencerelerden içeri sızan güneş ışığı dolmuş bir odada buldu. Sağ yanında ki seruma ve sol elindeki sargıya baktı. Tekrar gözlerini kapattı. Biraz sonra psikiyatri servisinde olduğunu ve durumunun iyi olduğunu söyleyecek olan doktor geldi. Sevimli ve güzel sayılmayacak olan doktor, kendisine bir kaç soru yöneltti. -adınız nedir? -Güneş. -kendinizi nasıl hissediyorsunuz? -kötü. -iyi olacaksınız ve kendinizi buna hazırlamalısınız. Bunu gerçekten istiyor musunuz? - iyi olmak istiyorum. Atom yığını değil, insan olmak... - bu çok güzel. Hastane tedavimiz bir yıla yakın sürebilir, geri kalanı ise tamamen sizin kontrolünüzde olacak. Hapishane yaşamınızın son üç yılını metamfetamin kullanarak geçirmişsiniz. Son bir aydır da kendi isteğiniz üzerine bırakmışsınız, size madde kaynaklı psikoz teşhişi koyduk. Tedavi sürecimiz boyunca bir çok sıkıntı yaşayabilirsiniz, fakat sizdeki iyileşme isteğinin, kesin bir karar olduğunu görebiliyorum. Bunu birlikte başarabileceğimize eminim, siz de olun lütfen...

··

30 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor