Tarihte olsun, bugünkü yaşamda olsun, vahşi bir yasa var tanınması gereken: "Varlıklıya verilir, yoksuldan alınır." İnsanın tek başına kaldığı, yaşam kavgasının mağara devri koşullarına göre yürüdüğü kampta bu haksız yasa, tüm açıklığıyla görülür ve herkesin uyduğu bir yasadır. Güçlü ve yırtık oldukları bilinen tutuklularla, gardiyanlar bile iyi geçinir, hatta kimi zaman arkadaşlık bile kurarlar, çünkü bir gün gelip ondan yararlanacaklarını düşünürler. Buna karşılık, çözülme halindeki Muselmann'larla tek sözcük bile konuşmaya değmez, çünkü onların yakınıp duracakları, eskiden evlerinde yedikleri şeyleri saymaya başlayacakları önceden bilinen bir şeydir. Onlarla dostluk kurmak da boşunadır; çünkü kampta nüfuzlu tanıdıkları yoktur, fazladan tayınları yoktur yiyecek, gözde gruplarda çalışmıyorlardır, saman altından su yürütmek yeteneğinden yoksundurlar. Her şeyden önce de şu bilinmektedir ki, buradaki varlıkları geçicidir; birkaç hafta içinde onlardan arta kalmış hiçbir şey bulunmayacak, bir avuç kül ya da kartotekste silinmiş bir numaradan başka bir şey kalmayacaktır geride . Bunlar, tıpkı kendilerine benzeyen sayısı belirsizlerle dolu bir sıraya dizilmiş ve o sıra tarafından sürüklenerek gri bir yalnızlığa doğru gider acı çekerek. Ya ölür ya da hiçbir anı bırakmaksızın o yalnızlık içinde yitip giderler.
Sayfa 86 - can 1.baskıKitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.