Ramazan ayının başlangıç arefesinde İstanbul'un ikinci tepesini kendisine yurt bellemiş olan Nur-u Osmaniye Camii'nin avlusunda otururken şu alıntısı gelmişti aklıma Karakoç'un:
"...ve oruç tutmak, insan yüreğini canlı, cıvıl cıvıl sesli kuşlarla doldurmak değil midir?"
Sıcak bir İstanbul gökyüzünün altında bir meltem estirmişti
