İlk kitap gibi eğlenceli, insanı geçmişe götüren türden bir kitap Liseden Arkadaşlar.
Kitaba o kadar çok güldüm ki bittiği zaman hıçkıra hıçkıra ağlayasım geldi...
Selçuk Aydemir bir aile klasiği olarak yerinde tespitler ve göndermelerle donatmış yine kitabını. Özellikle ülkemizdeki eğitim hakkında yazdıklarına şiddetle katılmamak elde değil.
Lise hayatını özleyenler için ilaç gibi bir kitap. Cep telefonu yokken ne kadar samimi güzel hayatımız varmış onu anladım bu kitapta. Bence Fransa'yı örnek alıp yasaklasak okullarda cep telefonunu o eski samimiyeti tekrar yakalasak çok güzel olur.
Bu kitapta anladım ki benim favori karakterim Mete. Bir insan bu kadar mı saf, bu kadar mı hınzır, bu kadar mı kaypak olur ve bütün bunlara rağmen bu kadar mı güldürüp sempatik gelir insana aklım almıyor.
Selçuk Aydemir sen yaz yaa, hiç durma yazmaya devam et. Kalemine sağlık. Sektörden Arkadaşlar'ı bekliyoruz efem.
