Size Kadir’in hikayesini anlatacağım:
Kadir küçük bir çocuk.
Evde bir gölge. Çocuktur anlamaz ön yargısına kurban verilmiş henüz. Kadir bir çocuk doğru ama ebeveynlerinin atladığı bir şey var: ‘Kadir’in zihni’. Bomboş ve tertemiz, şimdilik. Bu yüzden Kadir ne duysa atıyor, ne görse kopyalayıp yapıştırıyor zihnine. Kadir için tehlikeli bu durum ama ebeveynlerin haberi yok.
Yaşam bazen bize olmak istediklerimizden fazlasını verebilir. Bu her zaman iyi olduğumuz için değildir. Arada o da merak eder, bu kadar çok istediğimiz şey elimize geçince ne yapacağımızı. Kadir’in babası çok çalıştı. Buna tutunarak da çok istedi, istediği her şey bir bir oldu. İstedikçe gözü karardı, olduğunu gördükçe daha çok istedi ve elde etti. Evleri büyüdü, eşyaları şekillendi, her şey birer birer form kazandı ama Kadir evde hala bir gölge.
Kadir kendi kendine büyüyor.
Aklına kazınmış bir an var. Kendini anlayanı yitirdiği an. Kimse sormuyor Kadir’e ‘’Nasılsın?’’ diye. Belki sorsalar adını koyacak bu halinin ama soru sorulmadan kimin aklına gelmiş cevabını aramak. Kadir’in de gelmiyor.
Kadir’in kaybını, içini, soramadığı soruları ve tüm saklı cevaplarını ortaya çıkaran, ona iyileşme vaat eden bir şey var: ŞİİR. Ama Kadir’e YASAK. İnsanoğlu böyle işte, özgürlüğü kafeste tutmak istiyor. Anlamsız. Özgürlük kafese sığar mı? Şiire yasak işler mi?
Kadir artık liseli.
Kalbinde bir diken var. Acısını çok zamandır duymuyor, duymak için sağa sola ani manevralar yapıyor. Acısını özlüyor. Kadir o acıyla var çünkü. Onu yaşatan, en azından yaşadığını hissettiren acısı. Ne Kadir ne de acısı anlaşılmadı kimse tarafından. Anlaşılmak istemedi. Çünkü anlayacak olan onu çocukluğunda anlardı. Kimse anlamaya çalışmadı. O da vazgeçti anlatmaktan.
Şiire yasak işlemedi ama dayak işler temennisiyle çok dayak yedi Kadir, tepkilerini yine sorgulayan olmadan,
Çok sigara içti,
Acıyı çağırdı hep,
Sessiz çığlıklar attı,
Herkes duyabilirdi, duymak istemedi.
Şiir yazdı hiç kimseye,
Hiç kimseleri sevdi,
Zerrece sevilmediğini hissederek.
Gözlerinde hiç ışıltı olmadı, çünkü onun son karesi en büyük kaybını yaşadığı an.
O anı telafiye kimse çabalamadı, anlamlandırmasına da kimse yardımcı olmadı.
Yok saymayı unutmak sandı onlar, Kadir yok sayamadı, unutamadı.
Kadir küçücük bir çocukken, yok sayamadığının altında ezildi.
Enkazın altında elini uzatmış çırpınışlarını izledi herkes.
Kadir’in hayatı bu kadardı işe.
Bu hayatta kalıpları olmalı insanın. Öyle sevilebilir, öyle saygı duyulur kendisine. Yalnız kalabilmeli, bir çırpıda her şeyi anlamlandırabilmeli, kendi kendine büyümeli, kendine yetebilmeli her çağda. Ola ki içinde bir şeyleri çeviremesin, kimsenin durup da elini uzatmaya vakti yok. Vakti olsa bunu yapmaya mecali yok. Herkes yaka paça anladığı kadar asılı kalıyor bu hayatta.
Uzun yıllar uğraşmış yazar, çok da güzel şekillendirmiş. 
zeyneb olmasa belki gecikecektik bu kitaba. İyi ki o gün eli bu kitaba gitti, iyi ki bizlerin elinden de geçti. Biz okuduk, yeniden yeniden bakalım çocukların gözlerine diye, anne babalar da okusun, doğru sorular sorabilsinler diye. Toplumdaki herkes okusun, Kadirler anlaşılsın, sessiz çığlıklar duyulsun diye.
Bir kalbe dokunabilmeli, hassas bir ayarı var kalbin onu bulabilmeli...
··
139 views
Resmen dileğim gerçekleşti. Tesadüfen kitaptan alıntılarınız gözüme çarpınca sırayla okumaya başladım, bir noktada bu kitabı okumaya karar verip alıntıları okumak istemesem de kendimi tutamayıp çoğu alıntıyı okuyup kitaba ilgi duydum.
Kitabı bitirdiğinizi görünce kitabın sayfasına baktığımda 3 okunma ve 1 inceleme görünce nasıl böyle bir kitap keşfedilmez, bu kadar az okunur diye sitem ettim onun üzerine sizin inceleme yapmanızı diledim fakat yinede bunu söylemek istemedim bir beklenti yada baskı oluşturmamak için üzerinizde. Ve şimdi incelemenizi görünce gerçekten sevinerek okudum, Kadirin hayat hikayesini güzelce yorumlamışsınız, bizlere vereceği bir çok ders ve mesaj olacağı kanaatindeyim.
Unutmadan önce arkadaşınıza sonra da size bu kitabı öne çıkarıp şevk etmeye çalıştığınız için teşekkür ediyorum, ellerinize emeğinize sağlık. Sağlıcakla ve kitapla kalın ..
Çok teşekkür ederim, pek kıymetli bir yorum bu. Sanırım biz kitaplar konusunda biraz yandaşız, istiyoruz ki hayatın içinde bir yerlere dokunuyorsa herkes nasiplensin. :)
Ne mutlu kitap yorumlamalarımız bir işe yarıyorsa. Mutlu bayramlar, keyifli okumalar :)
1 next answer
Dostum oyle guzel bir inceleme yazmışsın ki kitabi tekrar hissettim sanki, icim yine bin parcaya bölündü. Cok deger verdiğim bir kitapti ve sende de ayni sekilde degerini bulmasi, kitabın, yazarin derdini kavraman beni cok mutlu etti. Guzel bir kitap kesfettik bence. Umarim daha cok okunur, boyle guzel incelemeler okuruz. Eline, yüregine saglik tekrardan. :))
Senin de çekip çıkaran eline sağlık dostum. Islıkla Çağrılan her manada akılda kalacak olan öykülerden. Buralardan gitmeden ortak tat aldığımız kitapların arttığını görmek beni de ayrı mutlu ediyor :)
Hocam çok güzel anlatmışsın, erkek çocukların da kalbine dokunmuşsun. Bizler de Kadir gibi türlü anlatması zor burukluklardan geçerek büyüdük ve yaralarımız iz bırakmıştır.. Belki de bu yüzden yolumuz buraya düştü..
Bir de inceleme sezonunda değiliz sanırım yazmakta da okumakta da bir yavaşlık var mevsimsel mi ne :)
Sağ olun Osman Bey, bize de başka bakış açıları kazandırdı, her okuyana da kazandıracaktır.
Yaz aylarının etkisi olduğunu düşünüyorum. Kısa sürede dönüş olacaktır. Yazmayı düşündüğüm kitaplar da yok değil :)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.