İnsanın fiziksel rahatsızlığı/kusuru ruhuna, ruhu da dünya algısına şekil veriyor, belki biliyorduk, adını koymamıştık, çaresizliklerle derinleşen bütün karşılıksız aşkların, hak etmeyene duyulan sevgilerin hayal kırıklığını “Dünyanın hiçbir Nüzhet’i yalan söylememeli.” cümlesinde okuduk, belki bunu da biliyorduk, lakin hiçbirimiz böyle sayfalarca kalınlıkta bir cümle kuramadık, Necip Fazıl hırsız suçlamasında bulunur bir halı yüzünden Peyami Saya’ya “O ve Ben” kitabında, acaba bu romanı okumadı mı, okuduysa bu cümle nasıl gözünden kaçtı. Bilindiği üzere otobiyografik bir romandır, aynı rahatsızlıktan muzdariptir o yaşlarda yazar da, fakat umarım kalbi böyle kırılmamıştır, daha o yaşlarda, Peyami Safa okuyunuz, Matmazel Noraliya’nın Koltuğu da harikadır, belki bu delikanlı büyümüş Ferit olmuştur.
