Arjen Arî
ÖPÜCÜKLER GÖMDÜM BİR VADİYE
ağacın gövdesini sarmış ateş
ve dans ediyor etrafında
ne yapmıştı
suçu neydi meşe ağacının?
benimle birlikte o da savaş istememişti
benimle birlikte çocuklar, benimle birlikte o çiçek
ve o körpe kız…
ki, boynubükük kaldı ardımda
ve bağlı…
gözyaşı aktıysa savaş akıttı
ve kan püskürttü çiçeğin yaprakları
yıldız yeli mi yıktı güvercinin yuvasını,
sevgi bir tarafta kaldı, öpücükler öte tarafta?
kire bulandı arzular
ve bir prensin düşlerini çaldı bizden savaş
bir yörede aynı köyden
düşman da olsak ayrışmazdık
bir kavme ilişmezdi düşamanlığımız
ne zaman olsa barışırdık
bir bayram sabahı, bir arefe günü…
şiire uydum ben de
çobanın kavalına kulak kesildim
sevgiyi arzulu bir mendille savurdum
ve öpücükleri bir vadiye kaldırdım…
bir vadiye gömdüm öpücükleri
o vadi ya geliyê elî ya da cudî vadisi
susuyor, sevgiyle bekliyorlar öpücüklerim orada
hükmü kalkarsa savaşın, silahlar susarsa eğer
savaşçılar inerse dağlardan
onların arasında olacağım
karşılamaya gelmelisin beni, mutlaka
ki sana sarılayım dağ niyetine…
savaştadır şimdi benim gibi şiir
ne zaman süzerseniz kavramları kandan
acılardan mısralar, matemlerden dörtlükler
o zaman okuyun bu şiirimi
o zaman aşk sızacak bu şiirimden…
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.