Dikkat edin millet spoiler içerir :)) Drizzt 'in evreni belki en renkli fantastik evren değil (çünkü karanlık) ama en "ANLAMLI" fantastik serüven . Bu da onu büyük bir farkla diğer fantastik serilerin önüne atıyor. Özellikle bu karşılaştırmayı Ejderha Mızrağı serisi ile yapmak istiyorum çünkü ikisi arasında dikkatimi çeken bir fark var: Ejderha Mızrağı serisindeki karanlık kraliçe Takhsis bir tanrıça, tıpkı Drizzt'teki Örümcek Kraliçe gibi. Lakin E. M de görüyoruz ki Tanis 3. Kitapta istemediği halde Karanlık Kraliçeye tapmak zorunda kalıyor, onun gücüne karşı koyamıyor. Oysa bu kitapta Drizzt o kadının bir tanrı olduğunu bile kabul etmiyor. "... Tanrı olduğunu iddia ettiğiniz yaratık..." civarında bir cümle kuruyordu. Sanırım bazıları nereye varmak istediğimi anladı. Yazarımız fantastik seri yazacağım hevesiyle insanları şekilde şekle sokmuyor. Onların ruhlarını özgür iradelerini ellerinden almadan koruyor. Üstelik o kadar Drizzt'i kötüye yöneltecek unsur varken yapıyor bunu ve bize bir insanın kendi prensiplerine sahip ol ası gerektiğini çok güzel anlatıyor. Kitabın sonunda Drizzt'in ölen babası için haykırırken söylediği "Babam. Tıpkı benim gibi sen de inan ki bundan sonraki yaşamda yeniden buluştuğumuzda bu ırkımızın katlanmaya mahkum edildiği cehennem ateşinde olmayacak!" sözleri onun (Drizzt'in) özgürlüğüne ve vicdanın sesine ne kadar sahip çıkabildiğinin göstergesi. Geçici olan bu yaşamda ne yaşarsa yaşasın. Uydurma tanrılardan uzaklaşarak sonsuz bir özgürlüğe sahip olabileceğinin bilincinde. Bunu herhangi bir yaratığın - o yaratık kendini tanrı yerine koysa bile- değiştiremeyeceğini biliyor. Ah gerçekten Drizzt son zamanların fantastik kitaplarında, Hollywood havalılığıyla ön plana çıkan zeki ve güçlü kötü karakterlerin yapmacık ideallerine bir tepki olarak çıkmış, güç ve zekaya sahip bununla birlikte dosdoğru bir insandır benim gözümde. "Koyunları ve devreleri olan ama onları gönlüne değil de ağaca ağlayan büyük zat gibi. Şu an Drizzt'i gerçekten çok sevdiğimi farkettim. E. M'daki Raistlin in anlamsız, karmaşık kötülüklerinden sonra gözüm gönlüm açıldı :) Sonunda "Ee nolu şimdi?" diye sitem etmediğim bir romanım daha olduğu için mutluyum. Yalnız tek bir yer var ki anlayamadım: Bu insanların hepsi kötüyse ve çevrelerinde iyi bir örnek yoksa "şefkat, merhamet, ikiyüzlülük " gibi kavramları nasıl anlayıp da kullanabiliyorlar? Eh onu anlamasam da olur artık. Fantastik kitap sevmeseniz bile fantastik unsurları kendi dünyanızdaki gerçeklerin yerine konulmuş imgeler gibi algılayıp okuyabilirsiniz . Çünkü öyleler. Zaten öyle de olmalılar (: Okumalısınız

Anayurt - Unutulmuş DiyarlarR. A. Salvatore · Laika Yayıncılık · 20011,125 okunma

··

15 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Phospholytte