Gerçekten de Breuer’in her soru-
sunu memnuniyetle başını sallayarak cevaplıyordu: Tabii bu
durum Breuer’i hiç şaşırtmamıştı. Yaşamının mercek altma alınmasından gizliden gizliye zevk almayan bir hastayla daha hiç karşılaşmamıştı. Mercek ne kadar büyük gösterirse hasta o kadar çok
zevk alırdı. İncelenmekten alınan keyif o kadar büyük olurdu ki
Breuer yaşlanma, sevdiklerini kaybetme ve dostlarından fazla yaşamadaki asıl acının sizi inceleyen gözlerin bulunmaması olduğuna inanırdı -hiç kimsenin dikkat etmediği bir yaşam dehşeti.