Kızıma Mektup..
Kendi kendime diyorum ki,zarar ziyan görmeden ergenlik yaşayanlar,hiç bir zaman büyük insan olamazlar.Akmayan gözyaşları kalpte birikirler,zamanla kabuk tutarlar ve kireçin çamaşır makinasını tıkaması gibi kalbi tıkayıp felç ederler.
"İlginç yıllar göresin" dermiş Çinliler birbirlerine.Bu iyi dilek mi sence kızım.?Sanmam sen,annen ben son üç yılda neler yaşadık hatırlasana.İlginç yıllar,çalkantılı ve kopuk yaşamlar.Ben çok ilginç yıllar yaşadım.Ama senin yaşadıkların daha ilginç.Anne baba arasında yaşam,ev ve okul değişikliği,üst üste gelenler seni erken yaşta olgunlaştırdı.Bu mektubu annene yazmış olmalıydım,oysa sana yazdım hiç yazmasaydım işte o zaman benim varlığım tam bir başarısızlık olurdu.Yanlış yapmak doğaldır,ama bunlardan ders çıkarmadan ilerlemek bir yaşamın anlamını yitirmesine yol açar.Şunu unutma kızım,başımıza gelenler hiçbir zaman nedensiz değildir.Her birinin kendi anlamı vardır,her karşılaşma ve her küçük olay kendi içinde bir anlam barındırır
Mektubuma Halil Cibran'ın sözüyle bitiriyorum,
"Sizin diye bildiğiniz evlatlar gerçekte sizin değildirler.Onlar kendilerini özleyen hayatın evlatları ve kızlarıdırlar."
21/12/2007
··
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.