Gönderi

şöyle sessizce ölüp gitmeliyim bir yaz gecesi Gülhane parkında. şu hazin ömrü tamam etmeliyim.. geç saatlere kadar oturduğum, denize bakan bir sırasında kırık dökük hatıralar arasında. ne vasiyet, ne uzun boylu veda ölümüme hiç kimsenin aklı ermesin gözlerim birdenbire kapanıversin. ne kimseye borcum, ne alacağım ne birikmiş beş on kuruş cebimde. ne kimseyi sevindirmiş, ne üzmüş olacağım. ne gazetelerde ne de radyoda ölümüm kimseye dert olmamalı. kim tanır zaten beni dunyada. insanlar hergünkü gibi şen şakrak tabutum Merkez Efendiye giderken üç beş kişinin omzunda gıcırdayarak birkaç kişi başlarını eğsinler, sonra ardımdan bakıp acıyarak - Bir garip ölmüş desinler...”
·
1 görüntüleme
Rilke