Leylam Eylülüm
Nasıl severdim koklardım,
Hatta kıyamazdım ki,
El kaldırayım...
Düşsen yere,
Benim dizim kanardı Leylam...
Ağladım senin gibi,
İlk günün de ağladım,
Doğduğun gün ağladım..
Ve senin yokluğuna ağladım
Akşam olsun da, öpeyim diye ağladım
Hasretine ağladım Eylül
Gece kabusuna ağladım
Dinmeyen, acına ağladım
Hasretin, evde dört duvar
Giden onbeş günümüze ağladım
Uyurken bedeninin soğukluğuna ağladım
Biliyor musun Leylam
Seni koklayamayacağıma ağladım
Ağladım!
Körpesin ağladım!
Hain dünyaya ağladım
Seni çocukluğundan koparan
Zalimin nefes almasına ağladım
Ağladım Eylül, ağladım Eylülüm
O katilin yaşamasına ağladım
Şu bedene,
Şu küçük ruhuna,
Edilen işkenceye ağladım.
Kuzum!
Yaşasan;
Senin bedenine işkence eden
O şerefsize,
Dilin dönmeyecek,
Belki konuşamadığın, yalvarmalara ağladım..
Ah! Eylülüm...
Ben sana ağladım da,
O zalim ağlamadı mı Leylaaammm...
Gözümden yaş düşmüyor kuzum...
Kurudum,
Bittim,
Öldüm!
Yaşamıyorum Eylül...
Giden cana değil,
Dört yaşına ağladım..
Ölüm nedir ki
Ben, zalimin nefes alışına ağladım...
Ve sen bebeğim
Rahat uyu meleğim...
Ben senin yerine de
Ağlamaya ...
Ağla
Offf!
Ya nasıl bir kabus,
Ya Rabbim
Ben öleyim
Al beni,
Al Rabbim
İnsanlığıma utandım...
Yavrum,
Kuzum !
Seni insan yerine koymayan
Hayvana da ağladım
Umarım
Cehennem bile almaz...
Kuzum
Göz yaşım bitti...
Söz bitti kuzum
Söz...
K.TATAROĞLU