Her 10 Kasım'da bayraklarla donatılmış bir Atatürk resminin çevresi kasımpatılarıyla süslenir, şiirler okunurdu. Şiir okurken ağladığım için tören günlerinde, ortaya hep beni çıkarırlardı. İkinci sınıfta okuduğum her şiiri hatırlıyorum.
"Gidiyor, on yeni milyonu takmış peşine
Gidiyor, bir daha tarihte rastlanmaz eşine"
Gözlerimden yaşlar akıyordu. Neden ağladığımı kendim de bilmiyordum. Sonunda gözyaşları arasında şiiri unuttum, daha beter ağlayarak indim kürsüden. Öğretmenler beni kucaklayıp öptüler. Böylece 10 Kasım'larda ağlanması gerektiğini öğrendim. Ve yıllar yılı, solmuş kasımpatı kokusu bana Atatürk'ü ve ölümü hatırlattı.
Sayfa 20Kitabı okudu
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.