120 syf.
8/10 puan verdi
Dünya, Dünya olalı böyle bir yazar görmedi...
Dostoyevski'yi tanıyorum diyenler gerçekte ne kadar tanıyor? Onun kitaplarını okudum diyenler gerçekte nasıl okuyor? Onun gibi muhteşem bir yazarı anlayabilmek için ömrünüz yetmeyebilir. Bendeki Dostoyevski sevgisi yavaş yavaş oturmaya başladı. Eskiden sıkılarak okuduğum, yarım bıraktığım Dosto'yu şimdi kucaklayarak okumak istiyorum. İyi ki de bu kitabı okumuşum. (Sitede ilk okuyan kişi olmanın gururuyla söylüyorum) Dosto'yu anlamak istiyorsanız şiddetle tavsiye ederim. Tabii bir de şu var ki;
Sevgili 
Ramazan altın sana öncelikle çoook teşekkür ediyorum. Bana bu güzel kitap(lar)ı gönderdiğin için müteşekkirim. Ve... Senden tekrar özür diliyorum. Sana biraz kötü davrandım. Hak etmediğin şeyler söyledim. Biliyorum özür diledim ama şimdi herkesin içinde tekrardan özür dilemek istedim. Hiçbir kitap; bir arkadaş, bir İnsan kadar değerli değildir. Umarım bir daha seni kırmam dostum...
Kitaba gelirsek; Dostoyevski'nin çocukluk yılları, (buradan babasının ne kadar tutucu ve sinirli; annesinin de bir o kadar sakin ve yumuşak olduğunu, kardeşleriyle beraber annelerini ne kadar sevdiğini ve babalarından da bir o kadar korktuğunu okuyoruz) Küçükken annesini kaybettiğini, mühendislik okulundayken (18 yaşında) babasından borç istediğini, sonraki yıllarda babasını kaybettiğini okuyoruz. Her ne kadar mühendislik okuluna gitmiş olsa da aslında bilimden çok sanata yatkın olduğunu okuyoruz.
Bu kitabında da idam ânına tanık oluyoruz. Onun ne kadar korktuğunu, sırasını beklerken ne düşündüğünü, çevresine nasıl baktığını okuyoruz. İdama giden arkadaşları bir türlü ölmeyince gariplik olduğunu anlayan Dosto, af fermanıyla nasıl da sevindiğini anlatıyor kitap. Tabii daha sonra arkadaşı (İsmini hatırlayamadım) ona "Az kalsın boşuna idam edilecektin." deyince o hayır deyip karşı çıkıyor. Aslında affedilecek biri olmadığını belirtiyor. (Bu kısmı hiç bilmiyordum. Açıkcası şaşırmıştım)
Kitabımız eserlerinden de bahsediyor. İnsancıkları neden yazdığını (para ihtiyacından) ölmeden önceki son eserinin ne olduğunu (Karamazov Kardeşler) Kumarbaz'ı yazarken ne düşündüğünü vs. Hepsini okuyoruz kitapta. Ama bir şeyi daha belirtmeden olmaz. Dosto, her kitabını bitirdikten sonra iki sene ara verirmiş. Kafasını toplarmış. Eserlerini bitirince de yaşam kısa dermiş. Son eseri Karamazov Kardeşler'i bitirdiğinde; Önümde daha yaşamak için çook uzun bir zaman var. Dediğini de belirtiyor kitap...
Ölüm günü apayrı bir gün. Çok kalabalık bir cenazesi oluyor Üstâdın. Üniversiteli gençler okullarını bırakıp geliyorlar. (Gerçi o gün okullar tatil ediliyor) Kısacası böyle geçiyor Üstâdın yaşamı...
Kitabı okumanızı tavsiye ediyorum. Yazarıyla ilgili bilgim yok. Bu kitap okuduğum ilk kitabı. Kütüphanemde ayrı bir yerde duracağından eminim ama:) İncelemeyi kısa tutup bir an önce Yeraltından Notlar'ı okumak istiyorum:) keyifli okumalar.
··
25 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
öncelikle içten ve ilgi uyandırabilen bir inceleme olmuş yüreğinize sağlık. (1K için) ilk okuma sizin tarafınızdan yapılmış olması gerçekten ayrı güzel bir duygu olsa gerek umarım yaktığınız meşale yeterince uzaktan da görülebilecek...
ikinci kısım ise benimle ilgili olan bölümü çıkarırsanız daha mutlu olacağım :)
:))) utanmana gerek yok yahu. O kısım en güzel kısmı. Hayatta çıkarmam✌
Övgün için teşekkürler. Umarım hak ediyorumdur bu övgüyü🙏
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.