Platon'un olgunluk dönem eserlerinden olan Symposion, dilimize Şölen olarak çevrilmiş olsa da günümüzde kullandığımız sempozyum kelimesine daha yakındır. İçkili toplantı anlamına gelen symposionlarda belirli bir konu üzerine konuşulur, içki içilir ve Tanrılara övgüler dizilirdi. Her ne kadar Platon'un kitabındaki gibi derinlemesine tartışmalar nadiren görülse de, genel olarak amaç belirli bir konu üzerine yoğunlaşmaktı.
Şölen'in felsefe tarihi açısından önemli birkaç boyutu var; bunlardan ilki Platon'un filozof tanımına ilk defa bu kitabında girişmesi. Platon filozofu bilgisizlik ile bilgeliğin arasındaki yolda didinen, bilgelik sevdalısı birisi olarak görür. Çünkü bilge zaten arzulanana sahiptir, bilgisiz ise bilgeliğin değerinin bilincinde değildir. Hem bilgeliğin kıymetini bilen, hem de ona tam anlamıyla sahip olmadığı için sürekli onun arzusuyla yanıp tutuşan filozof, bu yönüyle bir arada kalmışlığın dinamizmini üstlenir.
Şölen'i önemli kılan bir diğer husus da geniş bir Sokrates betimlemesine yer vermesidir. Sokrates'e vurgun olan Alkibiades aracılığıyla anlatılan Sokrates anlatısından anlıyoruz ki, Sokrates bazen saatlerce olduğu yerde düşünür, iyi bir savaşçı ve iyi bir içicidir. Kendi nefsine hakim, soğuktan sıcaktan etkilenmeyen, sürekli sorgulayan efsanevi bir figürdür. Zaten felsefece tanınan da bu Sokrates efsanesidir.
Kitabın ikinci kısmı olan Dostluk diyalogu ise Sokrates ve iki genç dost üzerinden ilerler. Bu diyalogun hoş tarafı ise, herkesin bir dostu olduğunu ileri sürmesine rağmen kimsenin dostluğun tanımını yapamamasıdır. Nihayetinde Sokrates de giriştiği denemeleri başarısız bularak, bir tanım yapamadan sonlandırır diyalogu.
Şölen Platon'un diyalogları içerisinde tartıştığı konuların dışında edebi değeri ile de öne çıkan bir metindir. Karakterlerin güçlü tanımlamaları ve bu karakterlere uygun biçimde oluşturulan diyaloglar metni oldukça keyifli kılıyor.
