Leyla Erbil, kitabın ön sözünde şöyle bahsediyor dostluktan; "Özverinin, kardeşlik duygusunun silinip, kullanmanın, çıkar ilişkilerinin egemen olduğu bir dünyada dostlar olmadan ne yapardık bilmiyorum." Tezer Özlü ve Leyla Erbil'in kendilerinin de bahsettiği gibi çoğu fikirleri farklı olsa da birbirlerine saygı gösterip dostluklarının fikirlerinden etkilenmemesini sağlamışlar. Tezer Özlü'nün kitaplarının birkaçını okumuş biri olarak mektuplarındaki dilinin oldukça samimi olduğunu söyleyebilirim. Açıkçası bu tarz kitaplara değer biçmekten pek fazla hoşlanmıyorum. Bu nedenle şurayı beğendim veya beğenmedim demeyeceğim. Tezer'in yazdığı çoğu mektupta İstanbul'a ve arkadaşlarına olan özlemini görüyoruz. Fakat buna rağmen Türkiye'ye geldiğinde boğulduğundan da bahsediyor. Yaşadığı dönemde yurtdışındaki sıkıntılardan da bahsediyor. Almanya'da Türklerin gördüğü muameleden. Zaman zaman içindeki sıkıntıları anlatmakla birlikte daha çok yaşamından ve yaptığı çevirilerilerden katıldığı seminerlerden bahsediyor. Bir de edebiyat hakkında çok güzel bir eleştiride bulunuyor bunu da sizlerle paylaşmak istiyorum. "Bu gariban insanlar ne kendilerinin, ne yazdıklarının farkındalar. Zaten farkında olsalar bunları yazmazlar. Cahil insanlar. " Son olarak kitabın okuru Tezer Özlü'ye yaklaştırmak ve onun samimiyetini anlamak için güzel bir araç olacağını düşünüyorum. Fakat hiç Tezer'i okumamış birinin direkt mektuplarından başlamasını tavsiye etmem. Çünkü kitaplarındaki yazım dili ile mektup dili arasındaki farkları görmenizi isterim. Bunlar dışında tavsiyemdir.

Tezer Özlü'den Leyla Erbil'e MektuplarTezer Özlü · Yapı Kredi Yayınları · 20222,126 okunma

·

4 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.