Ölen her kadın için bir şiir yazdım.
Onları Muc'a evin karşılığında verdim
Çok ucuza.
Artık bütün üzgün oluşlarımın adı:
Anne.
Didem Madak kanına zerkedilen o müzmin acıları ve bir o kadar ciğerlerinin en küçük hücresine kadar doldurduğu "yaşamak" hissini bu kitapta da tüm benliğimize dokunduruyor. Şiirleri kâh kendiyle kâh kavgalı olduğu dünyayla konuşmalar şeklinde büyüyerek devam eden Madak, ağrıların şairi olarak kalbimizin sessiz köşesinde yerini kendisi hazırlıyor. Grapon Kağıtları, tıpkı diğer kitapları ve ve özellikle Ah'lar Ağacı gibi okuyanı depremler içre bırakan cinsten.
Özlemle yâd ederim.
