... dudaklarımda okul arkadaşlarımızla bayramlarda söylediğimiz bir yürüyüş türküsü... Tabiat ananın varlığıyla kaynaşmış türküyü tekrarlayıp duruyordum:
Dağ başını duman almış,
Gümüş dere durmaz akar;
Güneş ufuktan şimdi doğar,
Yürüyelim arkadaşlar...
Sesimizi yer gök su dinlesin...
"Yer... Gök... Su..." diyordum. Daha çok, varlığını yalnızken duyduğumuz arkadaşlardı onlar... Mutlu gözlerle bakınca, tabiat da bir yoldaş değil midir? Belki de, belki de... Kendi içimiz bile!
Sayfa 54 - Boyut Yayıncılık, 3.BaskıKitabı okudu
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.